تکنیک هشتگ

با همه گیری کووید -19، شرایط جدیدی اتفاق افتاد که باعث شد بسیاری از تسهیلگران، آموزشگران و سازمان ها گذار به دنیای مجازی را تجربه کنند و مجالی برای عبور از طوفان دوران شیوع پاندمی داشته باشند و با آینده در حال وقوع رو به رو شوند. به عبارتی با سرعتی فزاینده در دنیایی قرار گرفتیم که اگر قبلا گهگاه و در شرایط خاص وارد آن می شدیم در شرایط جدید به کاربر هر روزه آن تبدیل شدیم. فضای مجازی همزمان و غیرهمزمان به محیط اصلی کار تبدیل شد. هر روز ساعاتی را در جلسات آنلاین سپری کردیم در کنار سبک جدید کاری به دغدغه هایمان اندیشیدیم. به عنوان تسهیلگر چگونه می توانم اطمینان حاصل کنم که شرکت­کنندگان جلسه را با الهام، تأمل و انگیزه ترک می کنند؟

هر جلسه آنلاین را به عنوان یک فصل کتاب در نظر بگیرید. هر فصل ممکن است به شکل متفاوتی به پایان برسد، شاید با یک تکان دهنده، یک شواهد جدید یا نتیجه گیری از داستان. اما تنها کاری که یک فصل هرگز انجام نمی دهد این است که در میانه جمله پایان یابد. هر فصل با یک تفکر کامل به پایان می رسد. با در نظر گرفتن این موضوع، بیایید هر جلسه مجازی را طوری طراحی کنیم که شرکت­کنندگان و یادگیرندگان با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و با احساس موفقیت از جلسه خارج شوند.

یکی از تکنیک­هایی که به منظور حداکثرسازی مشارکت در یک جلسه مجازی در حین تشویق خلاقیت می­ توان به کار برد، تکنیک هشتگ یا توییت است.

هدف تکنیک هشتگ

جمع بندی یا خلاصه بندی نکات مهم یک جلسه، درس آموخته ها، خروجی ها و نتایج، تاثیرات،…

ملزومات اجرای تکنیک هشتگ

• پرسش مشخص
• محل ثبت نظرات (چت، کارت نویسی، توییتر و یا دیگر فضاهای ارتباطی مجازی)

روش انجام تکنیک هشتگ/توییت

بسیاری از ابزارهای وب آنلاین را می توان برای ایجاد بحث های آنلاین سرگرم کننده و تعاملی استفاده کرد. به عنوان مثال، توییتر اغلب به عنوان “چت توییت” هم­زمان استفاده می شود که در آن سؤالی پرسیده می شود و شرکت کنندگان با نظرات و افکار، با هشتگ پاسخ می دهند.

از شرکت کنندگان بخواهید نکات مهم جلسه، درس آموخته ها، احساسات و یا هر موضوع مورد هدف را با ارسال یک پست کوتاه، مانند “توییت” در توییتر خلاصه کنند. حتی می توانید از آن­ها بخواهید که یک “هشتگ” سرگرم کننده برای خلاصه کردن یک نکته کلیدی تهیه کنند. از آن­ها بپرسید، “چه کلمه یا عبارتی را برای توصیف آموخته های جلسه امروز” هشتگ “می کنید؟”

نگارنده: مریم عطاریه